Małe dzieci regulują swoje emocje przede wszystkim dzięki uważnym dorosłym, którzy reagują na to, co się z nimi dzieje.
Samodzielne regulowanie emocji przez dzieci nie jest możliwe z rozwojowego punktu widzenia. Wiecie: gadzi mózg, bardzo często dochodzący do głosu mózg emocjonalny i raczkująca dopiero kora mózgowa, która opowiada m.in. za podejmowanie decyzji, kontrolę emocji. Jednak w wieku przedszkolnym, od około 4 roku życia dzieci są w stanie uczyć się różnych zabaw, strategii, które mogą być wstępem do regulacji emocji. Uczyć się to dla mnie proces, który początkowo możliwy jest jedynie przy wsparciu i obecności dorosłych.
Wiele spotkań moich z dziećmi dotyczy ciała, odczuć z ciała, sygnałów wysyłanych przez ciało. Wiele to zabawy z elementami uważności, pozwalające na zatrzymanie się, przyjrzenie sobie, swojemu otoczeniu. Dla mnie jest to taki wstęp do samoregulacji. Ale też świetnie sprawdzają się do obniżania napięcia, niepokoju.
W związku z tym, zebrałam kilka pomysłów, z których korzystam i stworzyłam z tego grę dla dzieci.
Gra jest bardzo prosta.
Potrzebujecie:
- kostkę do gry
- pionki ( u mnie to różne zwierzęta z jajek niespodzianek)
Zanim zaczniemy grę dzieci wybierają takiego zwierzaka ( pionek), jakim chciałyby być. Następnie opowiadają o tym, jakie jest to zwierzę, co potrafi, jak radzi sobie z trudnościami, jakie są jego mocne strony. Ustawiamy pionki na prostokącie, na którym jest pierwsze zadanie dla wszystkich.
A następnie rzucamy kostką i skaczemy po planszy, jak tygrys, małpka, delfin, żabka.
Kiedy staniemy na polu białym – losujemy żółtą kartę z zabawą.
Kiedy staniemy na polu ze zwierzęciem – losujemy kartę zieloną.
Celem gry jest dojście do domku na drzewie, skąd widać piękne krajobrazy. Każde dziecko widzi swój, może to być safari, piaszczysta plaża, lub leśna polana. Więc kiedy tam dotrze, mówimy: Jesteś w domku na drzewie. Co widzisz? Co czujesz? Jakie zapachy? Jakie słyszysz dźwięki? Co się dzieje w Twoim ciele?
W grze nikt nie wygrywa i nikt nie przegrywa. Kiedy pierwsze dziecko dotrze do domku na drzewie czeka w nim na pozostałych graczy.
Ważne, aby gra odbywała się, kiedy dzieci są w komforcie, aby nie czuły się do czegoś zmuszane. Każdy wykonuje zadania, jeśli chce i na miarę swoich możliwości.
Po zakończeniu fajnym podsumowaniem będzie rozmowa, która zabawa podobała się Tobie? Jak myślisz, czy coś z tego mógłbyś robić w domu, przedszkolu? Co było dla Ciebie pomocne?
Gra do pobrania: uWażność
