Kostki – strefy regulacji.

Ze strefami regulacji pracuję dużo i bardzo lubię. Jest to świetny sposób na wyjaśnienie, jak działa nasz układ nerwowy, jak działamy my, kiedy jest nam dobrze i kiedy do głosu dochodzą silne emocje, do przyglądania się:

• co pomaga nam zostać w strefie zielonej
• co powoduje, że z niej wychodzimy
• co sprawia, że trafiamy do czerwonej lub niebieskiej strefy
• co pomaga nam wyjść ze strefy czerwonej, niebieskiej

Jeśli macie ochotę poczytać o strefach to polecam Wam książkę “Mózg na Tak” D. Siegela, T.P. Brynson.

Jak wykorzystuję kostki? 

Na kostce zielonej przedstawione są strategie, które pomagają zostać tej w strefie. Na czerwonej i niebieskiej strategie wspierające w wyjściu z nich i złagodzeniu emocji, napięcia. Nie są to strategie uniwersalne, tzn. że każdy może mieć inne. Dlatego czasami dziecko otrzymuje pustą “kostkę” i sam ją wypełnia. Jednak na początku, kiedy trudno dziecku podać, co je wspiera, “gotowe” kostki mogą być podpowiedzią, może być też tak, że dziecko odnajdzie na nich to, co dla niego może okazać się pomocne.

Kiedy po nie sięgam, dzieci są już zaznajomione ze strefami i tym, o co w nich chodzi. Często wówczas “monitorujemy” w różnych momentach, w której dziecko jest strefie, co się wówczas dzieje w jego ciele, jakie pojawiają się myśli. Później sięgamy po kostki, rzucamy w poszukiwaniu strategii, która może dziecko wesprzeć w regulacji emocji tu i teraz.

Początkowo kostki służą oswajaniu stref, poszukiwani i pielęgnowaniu strategii. Póżniej służą za “przypominajkę” – dziecko może taką kostkę położyć gdzieś w widocznym miejscu i sięgać po nią, kiedy ma potrzebę.

Czasami też wykorzystuję je, kiedy o strefach opowiadam. Mówię wtedy, że różne strategie wspierają nas na codzień i że ja mam na przykład takie, jak na kostkach. Bywa, że to właśnie zachęca dzieci do mówienia o tym, co im służy. Czasami dzieci, którym trudno było podać, co im pomaga, odkrywają, że przecież one już też posiadają różne pomysły na łagodzenie i opiekowanie swoich emocji.

Kostka do pobrania: Tu